Over mijzelf

Een jaar of vijfentwintig geleden ben ik begonnen met tekenen en schilderen. Voorheen hield ik mij bezig met klei. Niet het draaiwerk maar beelden uit klei vond ik het meest fascinerend. Ik heb dit jaren gedaan totdat ik te veel last kreeg van mijn handen. Puur toeval was het dat ik de methode tekenen met je rechter hersenhelft tegen kwam. Ik ben met tekenlessen begonnen bij Afke Spaargaren, bij Perspectief in Castricum en later heb ik bij Maria Heideveld modeltekenen gevolgd. Op een gegeven moment had ik behoefte om meer te leren en heb ik de kunstopleiding bij Crejat, de nieuwe kunstacademie in Alkmaar gevolgd en in 2015 afgerond. Op dit moment ben ik nog verbonden met het academisch atelier van Crejat.

In mijn zoektocht naar een eigen beeldtaal ben ik door verschillende kunstenaars geïnspireerd. Een kunstenares, Chiharu Shiota pakte mij meteen wegens haar beeldtaal en gelaagdheid. Hoewel in de beschrijvingen van de installaties uitgebreid wordt beschreven wat zij ermee wil vertellen is dat naar mijn idee niet nodig. Juist haar vormentaal nodigt je uit om zelf betekenis te geven aan dat wat je ziet. Dat is wat mij zo aanspreekt, de zoektocht naar een eigen beeldtaal, hoe je persoonlijke gevoelens en gedachten vorm kan geven en gebruik kunt maken van verschillende materialen. Met name hoe je via beeldtaal en gebruik van symbolen complexe gevoelens of datgene wat je niet zo makkelijk kunt verwoorden, het onzegbare toch kan laten zien.

Het werken met draden en wol was niet nieuw voor mij. Ik zocht een wijze om mijn fascinatie van winterlandschappen van de bergen, het gevoel dat dat in mij oproept te verbeelden. Het is fascinerend om te zien hoe de wolken over de bergen jagen of omhoog kruipen vanuit het dal, de sneeuw die zo puur kan zijn. Het continue veranderende beeld van felle kleuren tot blauwgrijs en zwart/wit tinten in de winter. Om dit te verbeelden ben ik vrij intuïtief te werk gegaan met wol draad, stof en gewoon acryl op loshangend canvas. Het is een poging om het spel, veranderende beelden en vormen vorm te geven, het toevallige ontstaan, het schaduwspel en de verschillende structuren.

Ik merk dat ik vaak op zoek ben om datgene wat mij bezighoudt vorm te geven. In de zomer 2019 heb ik een tentoonstelling bezocht van Maria Lassnig. Vooral haar "Koerper Bewusstseins Bilder" waarin zij gewaarwordingen van haar lichaam thematiseert en behoorlijk rauw liet zien, vond ik indrukwekkend. Je moet het toch maar durven. Vooral als het om thema’s gaat die voor anderen moeilijk invoelbaar of complex zijn.

Hiervoor heb ik geëxperimenteerd met materiaal en vorm. Een aantal tekeningen met draad op aquarelpapier, later met acrylpapier en op canvas.

Afgelopen jaren was ik vaak in de Surselva (Zwitserland)

Een omgeving waarin je nog puurheid en rust kunt vinden en tegelijkertijd een omgeving waarin je je als mens heel nietig kunt voelen en waar het leven heel hard kan zijn. Precies zoals het leven kan zijn. Vanuit die gedachte is de Surselva serie ontstaan.

Ilona Sengers